didot (yazı tipi) ne demek?

Didot, adını ünlü Fransız baskı ve yazı tipi geliştiren Didot ailesinden alan bir yazı tipi ailesidir.¹ Sınıflandırma, modern veya Didone olarak bilinir.

En ünlü Didot yazı biçimleri 1784-1811 döneminde geliştirildi. Firmin Didot (1764–1836) harfleri kesiyor, ardından Paris'te yazı tipi olarak dökümlerini gerçekleştiriyordu. Kardeşi Pierre Didot (1760–1853) bu harfleri matbaacılıkta kullanıyordu. Voltaire'in 1818'de kaleme aldığı La Henriade baskısı Pierre Didot'un başyapıtı olarak kabul edilir. Didot yazı tipi, John Baskerville'in artan kontur kontrastı ve daha yoğunlaştırılmış bir armatür ile yaptığı deneylerden ilham alıyordu. Didot ailesinin artan vurgulu yüksek kontrastlı yazı tipi, aynı dönemde İtalya'da Giambattista Bodoni tarafından geliştirilen benzer yazı tipiyle (Bodoni yazı tipi ailesi) benzerlikler göstermektedir.

Didot, neoklasik olarak tanımlanır ve Aydınlanma Çağı'nı çağrıştırır. Didot ailesi bağımsızlığını yeni kazanan Yunanistan'da bir matbaa kuran ilk kişiler arasındaydı ve o zamandan beri Didot tarzındaki yazı tipleri Yunanca'da popülerliğini korumaktadır.²³

Yeniden canlanma ve dijitalleştirmeler

Önce sıcak metal dizgi, ardından da fototip ve dijital versiyonlar şeklinde Didot yazı tiplerinin birçok yeni sürümleri yapıldı.

Didot'un dijital kullanımı zorluklar yaratır. Düzenli, rasyonel tasarım ve güzel vuruşları nedeniyle çok zarif görünen Didot, aynı zamanda okunması sırasında kalın dikeylerin aşırı baskın olması ve ince vuruşların çok ince olması sebebiyle algıyı zorlayabilir, "göz kamaştıran" bir etki yaratabilir ve okurun harfleri ayırt etmesini zorlaştırabilir.⁴⁵⁶ Bu nedenle, daha başka serif yazı tiplerine göre, ideal boyutta (optik boyutlandırma) ve ideal hacimde kullanılması özellikle önemlidir.⁷ Didot'un metin boyutlarında kullanılacak versiyonları, okunabilirliği artırmak için "sunum tasarımları"na (yazıların çok daha az miktarda ve daha büyük boylarda yer aldığı yüzeyler) göre daha kalın 'ince' konturlar ve serifler, ve harfler arasında daha fazla boşluk içermelidir.⁸⁹¹⁰ (Optik boyutlandırma, metal baskı zamanında baskı teknolojisinin doğal bir gereğiydi, çünkü her metal türü özel olarak kesilirdi, ve harflerin daha küçük olduğu kalıplarda hatların kalınlıklarına gerekli müdahale yapılırdı. Ancak vektörel tasarımlar olan dijital yazı tipleri aynı yazı tipini herhangi bir boyutta kullanılmasını mümkün kılınca Didot gibi yazı tipleri için farklı sürümler çıkarılması gibi bir gereksinim doğdu).¹¹¹²

En başarılı çağdaş uyarlamalar arasında Linotype dökümhanesi için Adrian Frutiger'in sürümü yer alır. Bir diğeri H&FJ için Jonathan Hoefler tarafından tasarlanan sürüm bulunmaktadır. Hoefler'in tasarımı, daha küçük puntolarda ince kontürlerin dereceli olarak kalınlaşmasını öngörür.¹³ MacOS ile birlikte gelen Frutiger'in Didot canlandırması, gövde metni için değil, özellikle ekran kullanımı için tasarlandı ve ek olarak daha hassas bir başlık yazı tipi içermektedir.¹⁴¹⁵

Didot'un Kiril alfabesi ve Yunan alfabesini içeren açık kaynak kodlu bir uygulaması, Rus tarihçi Alexey Kryukov tarafından Theano Didot adı altında yayınlandı.

Fotoğraf Galerisi

Dosya:Code civil des Français (Firmin-Didot).jpg|1804 yılında Firmin Didot şirketi tarafından basılan Code civil des Français Didot türü. Dosya:Didot typeface from Histoire dun Trop Bon Chien by Le Mis De Cherville 1867.jpg|Histoire d'un Trop Bon Chien'den Didot yazı tipi, Gaspard de Cherville, 1867. Son "N" de, ince baskı nedeniyle düşeydeki ince çizgi tamamen kayboldu. Dosya:Firmin-didot typeface.jpg|Aynı kitaptan Firmin-Didot tarzı gövde metni örneği.

Kullanım

Style Network, canlı kimliğinde ( News Gothic yazı tipine ek olarak) cesur bir Didot varyantı kullandı. Alexey Brodovitch, Didot kullanımını Cahiers d'Art ve Harper's Bazaar'da uyguladı. Vogue, 1955'ten beri kapak başlığı için yazı tipi olarak Didot kullanıyor. Bu etkin dergileri örnek alan sayısız başka dergi de Didot'u kullanmaktadır.¹⁶

Yazar ve tipograf Sarah Hyndman tarafından 368 kişiyle yapılan bir anket, daha yuvarlak uçlu kalın yazı tiplerinin daha ucuz göründüğünü, daha hafif ağırlıkların, seriflerin ve kontrastların daha pahalı olarak değerlendirildiğini ve modern Didot'un en pahalı görünümlü yazı tipi olarak seçildiğini öne sürdü.¹⁷

Didot'un "CBS Didot" versiyonu, ünlü "göz" logosuyla birlikte yayın ağı CBS tarafından uzun yıllar kullanıldı.¹⁸¹⁹ Yayın kurumunu Didot'lu logosu günümüzde eskiden olduğu kadar yaygın olmasa da, hâlâ CBS News'in logosunda, CBS Corporation'ın logosunda ve Stephen Colbert ile The Late Show'un logosunda kullanılmaktadır.

Didot'un kayda değer bir diğer kullanımı, "rahatsız edici derecede içiçe" karakter aralığı nedeniyle oldukça kargaşaya neden olan yeni Zara logosudur. Son olarak Didot, logo tasarımcısı Baron & Baron tarafından yaygın olarak kullanılan bir yazı tipidir.

Notlar

Kaynakça

• Blackwell, Lewis. 20. Yüzyıl Tipi. Yale Üniversitesi Yayınları: 2004.ISBN 0-300-10073-6 .
• Fiedl, Frederich, Nicholas Ott ve Bernard Stein. Tipografi: Tarih Boyunca Tip Tasarımı ve Tekniklerinin Ansiklopedik Bir İncelemesi. Kara Köpek ve Leventhal: 1998.ISBN 1-57912-023-7 .
• Lawson, Alexander S. Anatomy of a Typeface . Godine: 1990.ISBN 0-87923-333-8 .
• Macmillan, Neil. A'dan Z'ye Tip Tasarımcıları. Yale Üniversitesi Yayınları: 2006.ISBN 0-300-11151-7 .
• Meggs, Philip ve Rob Carter. Tipografik Örnekler: Harika Yazı Tipleri. Van Nostrand Reinhold: 1993.ISBN 0-442-00758-2 .
• Meggs, Philip B. ve Roy McKelvey. En Güçlü Olanın Dirilişi. RC Publications, Inc.: 2000.ISBN 1-883915-08-2 .
• Updike, Daniel Berkley. Baskı Türleri Tarihçesi, Formları ve Kullanımı Dover Publications, Inc.: 1937, 1980.ISBN 0-486-23929-2 .

Dış bağlantılar

• Stephen Coles. " Bilmediğin Didot ". Typographica blogu. 26 Mart 2004
• Jean François Porchez. " Détails L'Ambroise ". Tipografik 59 . 2001. Porchez Typofonderie web sitesinde çevrimiçi sürüm. Didot'un tarihini ve modern canlanma "Ambroise" ı yaratma sürecini tartışıyor.
• Alexey Kryukov'un ücretsiz bir uygulaması olan Theano Didot, SIL Açık Yazı Tipi Lisansı (OFL) kapsamında yayınlandı.

Orijinal kaynak: didot (yazı tipi). Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.

Footnotes

1. ↩
2. ↩
3. ↩
4. ↩

5. Cees W. De Jong, Alston W. Purvis, and Friedrich Friedl. 2005. Creative Type: A Sourcebook of Classical and Contemporary Letterforms. Thames & Hudson. (223) ↩

6. ↩
7. ↩
8. ↩
9. ↩
10. ↩
11. ↩
12. ↩
13. ↩
14. ↩
15. ↩
16. ↩
17. ↩
18. ↩
19. ↩

Kategoriler